Rosemarie Bongart
EtwietatonjefährzwanzechJohrhersenn, oos zwei Älteste wüten flügge. Dat eint also rejif für en Maibaum. Dat wör at alles net esu schlemm jewäs, hätten mir zo der Zejit net Zwangsbesuch jehatt, meng Jöt, se wor an de Siebzech, verwittwet on kendelos. An on für sech en jood ahl Hout, fromm füralle Denge.Viezehnmol wor se noh Rom beji de Paps jereis, dät vill für de Heidekende, wor en sämtleche Brodeschafte on ooch esch könnt net üwwe se klare. Äwwe met Pänz hat se et net esu. Die sollten pariere, wie seji frohe. Wie jesaat, se hat e wieh Bein, wor allein on dann dät me sesch jo, su wor et frohe, ömm de Verwandschaff kömmere.
Daachsüwwe loch die Jöt en de Kösch beji oos omSofa, hat allesem Auch, für allem äwwe oos Pänz. Mir leten se at jet an de lang Leng, dät könnt se net verstohn on dementsprechend kroch esch ooch at eis jet dodrüwwe jedout. Esch jläuv, wenn et de Jöt nohjejange wör, hätten die zwei von oos mieh wie einmol Reß krach. Dat die bejim spöle kein Schüütz anhatten , dät eint met de Mau em Spölwasse hong, all dät socn die vom Sofa ous.
Ooch esch kroch de Levitte jelese, wenn en de Kösch net alles mönchesmoß en de Reijh wor. Halte Ordnung, liebe sie, Ordnung spartdirZeit und Müh!" Wie off hat sie oos dät fürjehale. Mir hann oos jedaach, die Frau es krank, hat kein Kende jehatt, der moß me at jet zojenn.
Ihr Schlofzemme hat se noh de Stroßesejit lejie, weil henneerous nix mieh freji wor. Wie jesaat, de Maiovend kom. Menge Mann on esch senn bezejit en et Bett, die Jöt ooch on oos zwei senn schnell en ihr Ness" Verschwunde.

Am andere Morje stond en prächteje Maibaum für de Düür, villmieh für dem Jruss sengem Finste. Der Jong komm ooch, hat sesch beji der Jötentscholdech.do hatte joen Stein emm Brett beji ihr. Se könnt sujar üwwe die Händelche en de Naach nou metlaache. Der Jong hätt noch jesaat, wenn erjewoss hat, dat henesch der Dur die Jötjeläje hat, dann hätten en kein zehn Pääden dat Zemme erennkriech, wat mir emm jejiäuv hann. Wie die Jötjesond wor, es se widde beji seschheim, hätt äwwe noch off üwwe die Mainaach verzellt, wo se sesch su verschreck hat. Jo wenn die Pänz häs, moß de met allem rechne", on dobei mot ech der Jöt Räch jenn.